Als neo-impressionist werkte Stefaan de voorbije jaren aan een uitgebreide reeks grote en kleinere landschappen. Hij baseert zich daarbij op fotomateriaal om in vele lagen transparant acryl op canvas of paneel een poëtische, semi-realistische weergave te creëren. Zo wordt het onderwerp ondergeschikt aan licht en kleur, die beiden met schijnbaar onbezonnen en ruwe verfstreken worden neergezet. De focus die Stefaan de laatste jaren legt op het schilderen van landschappen, nodigt de toeschouwer uit om anders naar de wereld te kijken. Hoe kunnen we ze koesteren zonder behoudsgezind te zijn?